Na een week Detox weer lekker in mijn vel!

Via mijn yogaschool zag ik het aanbod voorbijkomen om mee te doen met de Fall Cleanse Detoxweek. Direct dacht ik, dit is het juiste moment. Ik had last van hormonale schommelingen en zit daardoor al een paar maanden niet zo lekker in mijn vel. Mijn spiraal heb ik laten verwijderen en om de boel weer wat op te schonen vond ik dit een goed idee. Daarnaast werd aangegeven dat het een boost is voor je gezondheid en energie. Gelukkig had één van mijn BFF’s ook dit idee, want samen is het toch leuker dan in je uppie afzien;)

De week voor de start ontvingen we de info en de boodschappenlijst. Met deze waslijst door de supermarkt zakte de moed mij al wel een beetje in de schoenen. Er lag veel in mijn kar waar ik niet van houd, zoals bietjes, selderij, wortel, radijsjes en linzen. Ik de week geen geen cafeïne, suiker, koolhydraten, verzadigde vetten, vezels en dierlijke producten (na dag 2). Maar ik houd van nieuwe dingen proberen, dus ging ervoor.

De eerste twee dagen starten zonder ontbijt, koffie, tussendoortjes of iets van granen viel mij zwaar. Ik vroeg mij eigenlijk vooral af WAAROM ik dit bedacht had. Stoppen na twee dagen vond ik ook geen optie, dus dacht doorzetten! Op dag drie ging het al beter. De hoofdpijn zakte eindelijk en ik begon meer energie te krijgen. Ook de dagen erna gingen vrij soepel. Ik was vooral verbaasd over mijn afwezige hongergevoel. Normaal krijg ik om de twee uur trek, maar nu voelde ik mij verzadigd zonder veel te eten. Het vervelende was wel dat veel gerechten mij echt niet aan stonden. Ik begon zelfs al uit te kijken naar het weekend, waarbij we overgingen in sapvasten. Het was namelijk ook best een klus om alles telkens klaar te maken en daarnaast ook voor mijn gezin te koken.

Op vrijdagavond hadden we een detoxles in de studio. Dit was een leuke afsluiter. We konden met andere deelnemers onze ervaringen uitwisselen en we haalden de sapjes op voor het weekend bij de plaatselijke groenteboer.

Ook dit sapweekend ging mij goed af. Ik had geen hongergevoel en voelde mij ook niet slap. Wel kwam ik erachter hoe eten een belangrijk deel van mijn weekenden is. Gezellige koffiemomentjes, lunches, borreltjes en het avond diner, het was er allemaal niet bij en dat vond ik echt reuze saai. Maar hé wat zijn nou twee dagen!

De sapjes voor het weekend van de Groenteboer

Ik ben erg blij dat ik voor deze week heb gekozen want het heeft mij zoveel opgeleverd! Allereerst de bewustwording van mijn voedingspatroon. Ik at te veel en te vaak. Nergens voor nodig. Minder eetmomenten met gezonde en vullende voeding levert mij veel energie op. In de ochtenden werd ik fit wakker. En dit vind ik zo fijn als moeder van 2 kids, wat die energie heb ik echt nodig;) Ik had geen last meer van dipjes, die je hebt na suikers en koolhydraten. De koffie heb ik niet eens zo gemist, dus ik ga kijken of ik deels zonder kan (af en toe een cappuccino;). Smoothies met proteïne als ontbijt vond ik top, kon er een hele ochtend op teren. Ook soep en salade maak ik weer vaker onderdeel. Brood ga ik vaker te laten staan.

En last but not least, ik ben ook enorm afgevallen. Door het hormoon gerommel, was ik best wat kilo’s aangekomen en paste mijn broeken niet meer goed. Nu is er 4 kilo af en dat voelt fijn. Fysiek en mentaal weer heerlijk in mijn vel! Hopelijk kan ik het zo volhouden. En wie weet als de klad erin komt doe ik nog een keer een detoxweek.

Wat nieuws uitproberen en je gewoontes aanpassen, kan ervoor zorgen dat je oude patronen doorbreekt. Prioriteit maken van je gezondheid kan ik iedereen aanraden.

Jullie wel eens detoxweek gedaan? Wat bracht het jou?

Hoe mindfulness mij helpt in het moederschap

De hele corona situatie vraagt nogal wat van je mentale weerbaarheid. Dit geldt voor iedereen, maar als moeder merk ik helemaal dat ik behoorlijk wat verschillende emoties beleef. Graag deel ik met jullie welke drie dingen mij helpen in mijn mentale gezondheid en welke wisselwerking dat heeft op mijn zoontjes. Ik beschrijf drie dingen die het beoefenen van mindfulness (of bewuste aandacht) mij hebben geleerd en helpen.

1. Start van de dag
Als ik in de ochtend al bij de pakken neer ga zitten, kan ik er de donder op zeggen dat het geen fijne dag gaat worden. Ik probeer daarom vaak in de ochtend een intentie uit te spreken.  Vaak zeg ik tegen mijn zoontjes als ze wakker worden “het is een mooie nieuwe dag”. Dat geeft direct een positief gevoel. Als het vervolgens in de dag vaak mis gaat, kom ik in mijn hoofd terug op deze intentie. Het seintje wat je hersenen dan krijgt werkt. Het is een paar keer oefenen en spelen ermee, maar helpt echt. Een intentie die ik ook regelmatig gebruik is “vandaag ben ik kalm en geduldig” of “vandaag ga ik genieten”. De energie die het uitspreken van zo’n intentie doet is vaak de energie die je terug krijgt. Andersom werkt het ook. Als ik denk het is echt een dag waarbij alles misgaat, dan is dat meestal ook zo😉.

2. Bewust van de spiegel
Enorm confronterend vind ik dat mijn kinderen een spiegel zijn van mijn eigen gedrag. Wanneer ik merk dat mijn jongens irritant en lastig zijn, kan ik achteraf vaak merken dat ik daar zelf een bijdrage in heb gehad. Ik ben dan chagrijnig naar ze geweest, snauwerig en heb ze halve of weinig aandacht gegeven. Aangezien ik mij ervan bewust ben, kan ik het inmiddels ook omdraaien. Ik probeer bijvoorbeeld niet direct te reageren met een snauw, maar tel even tot drie. Ik ben hierbij niet streng voor mijzelf, want soms lukt dit totaal niet. Juist op een speelse manier hiermee om gaan en mijzelf niet veroordelen helpt. Ook al lukt het mij niet altijd, ik ben mij er wel van bewust dat de manier waarop ik tegen mijn zoontjes praat voor een groot deel bepalen hoe ze zelf praten en reageren. Ik kan zoveel leren door goed te kijken naar wat mijn zoontjes mij proberen te vertellen. Daarom geloof ik ook niet zo in opvoedmethodes, maar probeer ik het dicht bij mijzelf te houden en vind ik het belangrijk hoe we als gezin met elkaar omgaan.

3. Je gedachten niet de dag laten bepalen
Soms zijn er dagen dat ik nogal kan balen van de huidige situatie, alleen helpt mij dit niet verder.
Wanneer ik volledig in het moment ben, zijn er vaak veel dingen om van te genieten. Het zijn meestal mijn gedachten die het verpesten. Alles wat je aandacht geeft groeit, dus ik probeer meer aandacht te geven aan de dingen waar ik dankbaar voor ben en nu waardeer, dan de dingen die ik moet missen. Soms lukt dit ook totaal niet en dat is ook oké. Alles mag ruimte krijgen. Ik vind het zelf heerlijk om de dag te beginnen met een geleide meditatie. Ik gebruik hiervoor de app “Insight Timer’’. Je vind er honderden meditaties op, maar net waar je behoefte aan hebt. Vaak lukt het mij niet in de ochtend, aangezien mijn jongste zoontje al erg vroeg wakker is. Dan doe ik het wel eens s ’avonds voor het naar bed gaan of nadat ik de jongens naar bed heb gebracht. Het helpt echt om mijn hoofd te kalmeren. Door te mediteren zorg je ervoor dat je ademhaling langzamer gaat, je hartslag vertraagt en je bloeddruk lager wordt. Daarnaast ontspannen je spieren zich. Zeker als je weinig slaap hebt, kan je dit een enorme oppepper geven. Wanneer ik mij kalm voel en rustiger kan reageren, merk ik dit direct terug aan mijn kinderen en dat is mij zoveel waard.

Zijn er dingen die jou helpen gedurende de dag? Leuk om dit te delen onder deze post. Zo helpen we elkaar!

Children learn more from what you are than what you teach”

                                                      – W.E.B. DuBois –

Wil je meer leren over Mindfulness toepassen in je dagelijks leven? In oktober biedt FEM in beweging, de
8- weekse cursus aan. Een cadeau voor jezelf! Check hier voor meer informatie.

Soms komt het ineens keihard binnen

Pure angst. Soms komt het ineens keihard binnen. Zo ook de laatste dag van ons reisje in Split.

Ik word wakker met een gevoel van heimwee naar mijn jongens. Ik mis ze, wil ze knuffelen. Voor het eerst sinds de komst van Boaz (6 maanden) ben ik meerdere dagen van huis. Dit zorgt ervoor dat ik kan reflecteren en van een afstand kan nadenken over ons gezin. Wat voel ik veel liefde voor mijn jongens. Zoveel dat de angst mij soms kan bekruipen. Ik had afgesproken om naar huis te bellen, om met mijn oudste zoontje Tygo (3 jaar) te bellen. Ik slik, want voel dat mijn tranen opkomen. Gelukkig kan ik mijzelf herpakken en bel met hem over koetjes en kalfjes.

Dan even later in de auto voel ik mijn tranen weer opkomen. Ik probeer het eerst nog te verbergen achter mijn zonnebril, want weet niet hoe ik het mijn vriendinnen uit moet leggen. Ik kan het niet meer tegenhouden. Ineens komt alle emotie eruit. Het besef dat ik nu het gezin heb, waar ik altijd al over heb gefantaseerd voelt zo rijk, maar eng tegelijk. Zelf ben ik zonder vader opgegroeid. Een vader, moeder en twee kinderen, het lijkt voor velen zo gewoon. Voor mij was het altijd een droombeeld. Een ideaal.

De angst zit hem in het verliezen. Ik ben opgegroeid met het verhaal dat het zo ineens over kan zijn. Mijn vader is overleden toen ik 3 was. Nu ik zelf twee kindjes heb komt dit ineens keihard aan. Ik heb geleerd dat het verdriet er mag zijn. De huilbui lucht enorm op. Ik voel mij direct lichter en opgeruimd.

Gelukkig laat ik mij niet leiden door deze angst. Ik leef voluit voor de liefde. Zonder aarzeling. Soms doodeng, maar het is de enige manier die voor mij werkt. Juist omdat het leven kort kan zijn wil ik mij niet laten remmen.

Soms ligt verdriet heel dicht naast geluk. Door pijn te omarmen en het er te laten zijn, zorg je ervoor dat je je gevoel niet gaat onderdrukken. Wanneer je iets wegstopt wordt het altijd erger. 

Ik ben iemand die vaak huilt, ook van geluk. Gister was Erik Scherder (neuropsycholoog) op tv met een masterclass over geluk. Hij gaf aan dat je soms overspoeld kan worden door geluk. Je ervaart dan meer geluk dan je lijkt aan te kunnen. Je lichaam voelt dit en maakt tranen aan, die ervoor zorgen dat je weer meer in balans bent aangezien tranen gekoppeld worden aan verdriet. Als voorbeeld gaf hij aan dat vaders dit vaak ervaren bij de geboorte van hun kind. Zo boeiend hoe ons brein werking heeft op ons lichamelijk gestel.

Ik heb geleerd zo dichtbij mijn gevoel te leven dat ik alle emoties laat binnenkomen. Ik voel aan mijn lijf wanneer ik spanning heb en laat dit toe. Ik onderzoek waar het vandaan komt en weet meestal hoe ik weer kan ontspannen. Ik vind dit erg prettig, want het zorgt voor een opgeruimd leven. Ik laat gevoel niet te lang aan mijn knagen, maar ga ermee aan de slag.

Fysieke en mentale fitheid zit hem niet in het hebben van een sixpack of een persoon die nooit huilt. Voor mij gaat het om het creëren van een sterk bewustzijn. Jezelf volledig (leren) kennen, zowel jouw lichaam als jouw geest. Durven voelen.

Durf jij?

❤

Wil jij leren hoe je meer naar jouw gevoel kan luisteren? Zou je het fijn vinden als jouw lichaam en geest meer in balans zouden zijn? Neem dan de eerste stap door contact met mij op te nemen, dan kijken we samen naar wat mogelijk is!
Ons gezin!

FEM in beweging op het water!

Tijdens deze warme dagen wordt vaak afgeraden om intensief te gaan sporten. Een ideale sport op een warme zomerdag is Suppen! SUP staat voor voor Stand Up Paddle.

Vorige zomer heb ik dit voor het eerst gedaan. Ik vind het een leuke vorm van bewegen. Ik krijg er namelijk een vakantiegevoel van. Zeker omdat wij voor deze SUP ochtend met 25 graden naar Nieuwkoop reden. Ik was uitgenodigd door ISUPCENTER om de SUP’s uit te proberen. Als er iemand altijd in is voor een sportactiviteit dan is het wel mijn broer nRobert, dus hij ging gezellig mee. We stapten op bij Nikano waar ze de SUP’s verhuren.

We kregen beide een inflatable SUP. Ik had verwacht dat deze minder hard zouden zijn dan gewone SUP’s en minder stabiel. Dit is niet het geval. Het zijn stevige SUP’s waar je goed op kan blijven staan. We kregen een kaartje mee voor de fluisterroute. Dit betekent dat er geen motorboten varen. Met de rugtas gevuld met eten en drinken voorop de SUP, was het gaan met die banaan!

Het was heerlijk rustig op onze route op de Nieuwkoopse Plassen. Het Suppen vind ik echt ontspannen, door de stilte van het water en de natuur. De route die wij volgden was aangegeven met bordjes en dus goed te volgen. Het enige wat we tegen kwamen waren een paar andere suppers en mensen in de kano.

Ook al lijkt het suppen redelijk ontspannen, toch span je al je spieren aan op de SUP. Je hebt dit alleen niet zo door. Ik begon na twee uur op de SUP behoorlijk mijn armen te voelen.

Midden op de plas hebben we een broodje gegeten en genoten van het uitzicht. Na een lekkere tocht meerden we weer aan bij onze opstapplek. Daar was het inmiddels erg druk geworden. Alle roeiboten, SUP’s en Kano’s gingen te water!

Suppen is echt een aanrader om deze zomer eens uit te proberen!

Er zijn deze zomer weer twee nieuwe data voor de FEM Fit Boost!

Maandagmorgen

Vanmorgen ging ik weer eens ouderwets met de trein. Ik had een afspraak in Zandvoort. Gedurende deze reis merkte ik op dat ik in veel opzichten veranderd ben.

Allereerst was ik op tijd vertrokken, zodat ik op mijn gemak naar de trein kon fietsen. Vroeger vertrok ik vaak net te laat, waardoor ik in een hoog tempo mij naar het station moest haasten. Ik fietste over de hei en merkte op hoe lekker alles rook. Het had flink geregend, maar de zon scheen al behoorlijk. Wat was alles mooi groen. Een aantal jaar terug had ik altijd muziek op als ik op de fiets zat. Lekker in mijn eigen wereld. Eigenlijk was die eigen wereld helemaal niet zo lekker, besef ik mij nu. Ik geniet er nu veel meer van om om mij heen te kijken. Anderen te groeten in het voorbij gaan. Meer bewust van mijn omgeving met een open blik.

Ik kwam ruim op tijd op het station, waardoor ik alle tijd had om een plek te zoeken voor mijn fiets. Iets wat eerder altijd voor problemen zorgde, omdat wanneer je te laat bent je zo snel mogelijk een plek moet vinden. Nu had ik nog tijd over zelfs. Ik haalde een kop koffie en daar was de trein. 

Nu ga ik niet zeggen dat ik nooit meer te laat ben, want haasten is iets wat nog (te) vaak bij mij voorkomt. Zeker als ik twee kinderen gereed moet maken, vergis ik mij steevast in de tijd dat het kost😁. Ik doe in ieder geval mijn best, want ik vind haasten niet fijn.

Op zoek naar een plek in de trein, merkte ik dat het treinleven op maandagmorgen niets veranderd is. Mensen kijken niet op en het merendeel zit met oordopjes in. Wanneer je vraagt om ergens te mogen zitten, kijken mensen geagiteerd op. Ik blijf het een bijzonder fenomeen vinden. Ieder verzonken in zijn eigen wereld. Weinig reizigers lijken zin te hebben in de dag.

Als je op maandagochtend vaak met zoveel tegenzin naar je bestemming gaat is het tijd voor wat verandering als je het mij vraagt😉.

Ooit was ik ook dat gehaaste meisje, in haar eigen wereld. Net op tijd, starend in de trein. Te balen van een rotdag, voordat deze eigenlijk al begonnen was. Nu ben ik enorm dankbaar dat ik uit die sneltrein ben gestapt en heb geleerd mijn eigen koers te bepalen. Om stap voor stap actie te ondernemen in dingen waar ik blij van word. Ik ben nog lang niet op mijn eindbestemming, maar is genieten van de reis niet net zo belangrijk?

  • Wil jij ook actie ondernemen om een verandering aan te brengen in je leven? Samen zorgen we ervoor dat jij in beweging komt. Stap voor stap. Stuur mij gerust een berichtje bij interesse (Je mag ook appen op 06-46714418).

De eenvoud van de tweevoud

Vandaag zijn mijn vriend Robbert en ik tien jaar samen! Wow wat een lange periode. Dit had ik van tevoren nooit verwacht. Ik heb verder geen langdurige relaties gehad, dus ik had destijds ook geen flauw idee wat dit inhield.

Na 10 jaar ben ik nog steeds erg gelukkig in onze relatie. Is er een geheim voor een goede langdurige relatie? Nee dat denk ik niet. Wat namelijk fijn en goed voelt voor de één, hoeft helemaal niet goed te werken bij de ander. Wel kan ik bepaalde inzichten met jullie delen die ik heb gekregen gedurende onze tien jaar samen.

Ideale type
Ik geloof niet (meer) in een ideaal type. Natuurlijk heb je vaak zowel qua uiterlijk als innerlijk bepaalde eigenschappen waar je op valt. Vaak gaat dit alleen om een bepaalde aantrekkingskracht, het wil niet altijd zeggen dat dit bepaalde type dan ook goed bij je past. Als je mij tien jaar geleden mijn ideale type had laten beschrijven was het niet Robbert als type dat ik zou beschrijven. Pas toen ik hem echt leerde kennen begon ik hem heel interessant te vinden en ben ik stapel verliefd op hem geworden! Nu vind ik dat hij precies degene is die goed bij mij past. Ik denk dan ook niet dat je al na één date met iemand kan zeggen of diegene de juiste voor je is. Interesse in de ander moet er natuurlijk wel altijd zijn. Ik vind het fijn dat Robbert en ik verschillende karakters hebben, maar wel veel overeenkomsten hebben in hoe we in het leven staan. Dat zorgt ervoor dat we veel aan elkaar hebben en we elkaar kunnen aanvullen.

Levensstijl
Wat ik erg waardeer in onze relatie is dat we houden van dezelfde levensstijl. We houden van een actief leven met een voor ons goede balans in gezondheid en gezelligheid. We zijn gek op sporten, maar kunnen ook samen luieren en lekker eten. Als ik gezonder wil koken of nieuwe dingen uitprobeer doet Robbert daar graag aan mee. Ook houden we van actieve vakanties. Ik denk niet dat je persé een zelfde levensstijl moet hebben in een relatie, het maakt het alleen vaak een stuk makkelijker. Ook merk ik dat ik er veel geluk uit haal om deze dingen samen te delen.

Gunnen
Voor mij is één van de belangrijkste dingen in een relatie dat je elkaar dingen gunt zonder dat je er iets voor terug wil. Ik heb altijd de dingen kunnen doen die ik graag zou willen. Elkaar dingen gunnen zit hem bij mij ook in dat je voor elkaar zorgt . Dat je wil dat de ander het fijn heeft. Je weet na een tijdje wel waar de ander van houdt en gun diegene dat ook, zonder aan jezelf te denken. Het is natuurlijk wel belangrijk dat dit aan beide kanten zo is, anders is het geen gezonde relatie.

Achtergrond
Wanneer je beide een totaal verschillende achtergrond hebt kan dit vaak nogal voor problemen zorgen binnen een relatie. Immers wat jij gewend bent, is voor de ander totaal anders. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je samen kijkt en bespreekt welke waarden je deelt. Robbert en ik zijn opgegroeid met soortgelijke normen en waarden. Vooral ook bij het opvoeden van een kind is dit wel handig. Uiteraard zijn er ook verschillen. Ik vind het ook boeiend om dat bij elkaar te ontdekken. Zo nodig bespreken we dit. Wederzijds respect vind ik hierbij belangrijk.

Accepteren
Dat je een andere mening hebt over bepaalde zaken en je beide dingen op een andere manier doet dat houdt je in een relatie. Anders zou het ook maar een saaie boel worden. De eerste jaren van een relatie ontdek je vaak deze verschillen. De vraag is dan vervolgens of je deze verschillen van elkaar kan accepteren. Wanneer dit zorgt voor continue spanning en ruzies wordt het vaak lastig. Het is dan de vraag of de ander hierin kan of wil veranderen óf dat de ander dit kan accepteren. Zelf ben ik een enorme prater en deel makkelijk wat er in mij omgaat. Als ik iets niet fijn vind of ergens mee zit, deel ik dat. Robbert daarentegen is vaker een binnenvetter en houdt dit liever voor zichzelf. In het begin zorgde dit wel eens voor discussie. Dit heb ik inmiddels geaccepteerd (ook al kan ik dit soms nog steeds lastig vinden!). Als er echt iets belangrijks is vertrouw ik erop dat ik het hoor en anders heeft hij zijn eigen manier om ermee om te gaan.

Kleine dingen
Voor mij zit het geluk tussen ons echt in kleine dingen. Zo vind het belangrijk dat we het ook doordeweeks fijn met elkaar hebben en niet alleen in weekenden of op vakanties. Hiermee bedoel ik dat ik veel waarde hecht aan tijd samen doordeweeks. Bijvoorbeeld samen iets kijken op tv of tegelijk gaan slapen om de dag even door te nemen. Dit hoeft natuurlijk niet altijd, maar ik vind het wel belangrijk om niet langs elkaar heen te leven. Een avondje of weekend samen weg is dan een kers op de taart.

Dankbaarheid
In het begin van onze relatie vond ik het ontzettend eng dat ik zoveel van Robbert ging houden. Ik ben opgegroeid zonder vader en was mij ervan bewust dat je zoiets ook zomaar kwijt kan raken. De angst hiervoor was bij mij behoorlijk groot. Gelukkig heb ik dit inmiddels kunnen omzetten in dankbaarheid. Ik ben enorm dankbaar voor hetgeen wij hebben en neem dit niet voor lief. Dit zorgt ervoor dat ik geen ruzie maak over voor mij kleine onbenulligheden. Ook spreken we vaak uit naar elkaar waar we dankbaar voor zijn.

Er zijn nog veel meer punten die ik belangrijk vind in onze relatie maar dan wordt deze blog wel erg lang. Ik hoop dat de komende tien jaren met Robbert ook weer fijn worden. Ik heb er in ieder geval veel vertrouwen in. Ook al blijf ik het altijd wel eng vinden om mij zo hierover uit te spreken, het maakt namelijk zo kwetsbaar want je weet nooit hoe het leven loopt. Ik wil alleen geen belemmeringen om voluit te kunnen leven en te houden van. Ik heb in periodes dat hij weg was voor zijn werk geleerd dat ik ook alleen een fijn leven heb, maar samen hem is alles zoveel leuker en fijner. Hij geeft mij het gevoel altijd samen sterk te staan. Het is de eenvoud van de tweevoud.



Mama’s lijf

Afgelopen week keek ik naar de documentaire ‘’Embrace” op Netflix. De documentaire gaat over het vaak negatieve zelfbeeld dat vrouwen hebben over hun lichaam. Ik vond het indrukwekkend hoe verschillende vrouwen in de documentaire vertellen over dat ze hun lichaam haten. Taryn Brumfitt laat in de documentaire zien hoe ze na het krijgen van 3 kinderen, haar lichaam zo haatte dat ze een ‘’mommy make-over” wilde laten doen en daarvoor een operatie gepland had staan. Op het laatste moment besloot ze dit niet te doen, omdat ze liever aan haar dochter wilde meegeven dat je je lichaam mooi mag vinden zoals het is. Ze doet erna mee met een bikini contest en is compleet afgetraind, maar nog steeds niet gelukkig.

Zelf denk ik ook dat het hebben van een killerbody niet gelukkig maakt. Sterker nog, ik vind het echt bizar dat veel vrouwen zo een enorme focus hebben op uiterlijkheden en het hebben van een perfect figuur. De opofferingen die je namelijk moet doen voor zo’n lijf, zijn alles behalve realistisch. Wanneer je deze onhaalbare doelen in je hoofd hebt wordt je dus nooit gelukkig met je lijf en is dat niet een beetje zonde van je tijd?

Ik ga zeker niet zeggen dat ik vind dat iedereen maar tevreden en happy moet zijn met hoe je eruit ziet. Wanneer je echt hinder hebt van je lichaam en teveel gewicht hebt, zou ik wel willen aanmoedigen om beter voor jezelf te gaan zorgen als dat mogelijk is.  Ik zou namelijk ook liegen wanneer ik zou zeggen dat ik mij momenteel prettig voel in mijn eigen lichaam, maar weet dat dit tijdelijk is.  Ik ben behoorlijk zwaar voor mijn doen en ik denk dat ik door deze zwangerschap wel 20 kilo ga aankomen. Ik verlang nu alweer enorm naar een fit lichaam. Dat is voor mij een verschil. Ik denk niet in termen als afvallen, maar aan fit worden. Fit zijn betekent voor mij geestelijk en lichamelijk in een lichaam zitten waarbij ik mij prettig voel en dat mij niet belemmert. Wanneer je echt om jezelf geeft, wil je ook goed voor je lichaam zorgen. Toen ik dit ben gaan beseffen, merkte ik dat ik daar ook het lichaam bij kreeg dat daarbij hoort. Dit was vroeger wel anders. Dit zal ik nog een keer uitgebreid beschrijven, maar anders wordt deze blog te lang😉.

Wanneer ik ben bevallen in het voorjaar zal ik stap voor stap weer gaan proberen om fit te worden. Alles op zijn tijd. Ik vind die focus om zo snel mogelijk je zwangerschapskilo’s te verliezen erg vervelend. Wel is het voor moeders heel fijn als ze zich weer fit kunnen voelen na het krijgen van een kindje. Het kan al zwaar genoeg zijn met een kleintje, je een beetje fit en energiek voelen is erg prettig. Dat lichaam zal er misschien wel nooit meer uit zien zoals voor een zwangerschap en dat is echt niet altijd makkelijk te accepteren. Wat ik belangrijk vind is dat mijn zoontjes opgroeien met een mama die vrolijk, fit en gezond is. Ik wil het voorbeeld geven dat een gelukkig leven niet afhangt van hoe je eruit ziet, maar hoe je je voelt en wat je uitstraalt!

Because of your smile, you make life more beautiful
Thich nhat hanh

Help! Mijn lontje is zo kort!

Wanneer je moeder bent is er denk ik altijd wel een periode waarin het even wat zwaarder is dan normaal. Ik merk dat nu ik zwanger ben en ik een peuter heb rondlopen, mijn geduld regelmatig op de proef wordt gesteld. Waar ik normaal gesproken niet snel gek te krijgen ben en rustig blijf, ben ik nu op veel momenten lichtelijk ontvlambaar en schreeuw ik tegen mijn zoontje dat hij het maar uitzoekt.

Het hoort erbij dat peuters grenzen opzoeken. Het schijnt dat ze dat nergens zo graag doen als bij hun moeder. Ik krijg altijd te horen hoe lief en vrolijk Tygo is bij iedereen en bij mij gedraagt hij zich steeds vaker als een kleine draak. Maar wat een goed nieuws, hij doet dit juist omdat hij weet dat ik onvoorwaardelijk van hem houd, wat hij ook doet. Hiep hoi😉

Aangezien ik iemand ben die altijd reflecteert en kijkt hoe ik een minder fijne situatie toch aangenaam kan maken, zijn er wel weer een aantal lessen die ik leer. Ik krijg een kijkje in het gevoelsleven van iemand die niet iedere dag met energie, vrolijk de dag start (dank je wel kleine baby). Ik weet dat er veel moeders zijn die dit niet af en toe hebben, maar misschien wel jaren. Ik deel graag wat dingen die voor mij werken.

Wees mild voor jezelf. Ik heb geleerd om niet te kritisch te zijn naar mijzelf. Er zijn genoeg situaties waar The Nanny waarschijnlijk hoofdschuddend zou kijken wanneer ze een filmpje van mij zou zien. Zoals afgelopen zaterdag, ik kreeg mijn zoontje niet mee naar buiten. Hij wilde zijn jas en schoenen niet aan. Ik had simpelweg niet de energie om de strijd aan te gaan. Ik ben op de bank gaan liggen voor twintig minuten en heb tegen hem gezegd dat hij het uit kon zoeken. Ik heb hem laten razen en deed alsof ik sliep. Ook betrap ik mij er regelmatig op dat ik met mijn vinger wijzend en met harde stem hem aan het vertellen ben hoe moe ik van hem word. Ik weet heel goed dat dit totaal niets oplost en zelfs averechts werkt. Vind ik mijzelf een slechte moeder na dit soort situaties? Nee. Het hoort er gewoon bij. Er zijn nog een hoop dingen die ik kan leren als moeder en dat vind ik ook leuk. Ik hoor graag tips van andere en denk daarbij niet in goed of fout. Ik weet dat ik het goed probeer dit doen, maar dit lukt niet altijd. De perfecte moeder bestaat niet, dus hup weg ermee en weet dat je alles uit liefde doet.

Vraag hulp. Ik ben niet bang om hulp in te schakelen. Ik zie dit niet als een teken van zwakte. Ik weet dat er superveel mensen om ons heen zijn die maar al te graag voor Tygo zorgen. Ik laat dit dan ook graag toe. Ook heb ik geleerd om vaker dingen aan mijn vriend te vragen. Als ik moe ben na een lange dag, kan hij ook ons zoontje in bad doen zodat ik op de bank kan liggen. Wanneer je als moeder altijd alles regelt zal de rest van je gezin daar zo aan gewend zijn. Durf ook de touwtjes uit handen te geven. Bemoei je er verder dan ook niet mee, anders kan het irritant worden😉

Doe genoeg dingen voor jezelf. Voor mij is sporten echt een uitlaatklep. Ik zit altijd lekker in mijn vel wanneer ik fit ben en veel sport, zowel fysiek als mentaal. Ik merk nu dus ook dat dit een lastig moment is, omdat ik mij niet kan uitleven. Wanneer je dit dus wel kan, maak er gebruik van! Kies iets wat je leuk vindt. Er zitten genoeg uren in de week dat er een paar uurtjes zijn die jij voor jezelf kan nemen. Het zorgt ervoor dat je kan opladen. Vaak helpt het om een vaste avond te hebben voor jezelf, want als je dit aan overgebleven tijd overlaat is dit er vaak niet. Tijd ontstaat niet zomaar, maar moet je maken.

Wat voor mij ook werkt is te accepteren dat ik een mindere dag heb. Als de dag niet loopt zoals ik wil probeer ik de humor ervan in te zien. Dit relativeert en ontspant mij wat meer, dan krampachtig vol te houden aan de plannen die ik had.

Vaak zijn het meer je gedachten die een situatie moeilijk maken, dan de situatie zelf. Wil je hier meer grip op krijgen? Neem dan contact met mij op. Letterlijk stapsgewijs gaan we kijken hoe jij jouw leven kan inrichten op een manier die jij graag wilt.

Volg FEM in beweging via Facebook en Instagram!

 

 

 

Focus je op wat wél kan in plaats van niet!

Een maand geleden ben ik mijn bedrijf FEM in beweging gestart. Ik zat vol goede energie. Helaas was de afgelopen maand deze energie ver te zoeken en had ik te maken met wat worstelingen. Dat het ondernemerschap ups en downs heeft, dat had ik al van tevoren verwacht. Het kwam dan ook niet als een verassing.

Ik merkte dat ik stagneerde in het maken van plannen. Ik weet wel wat ik kan doen om mijn bedrijf verder van de grond te krijgen, maar ik had er simpelweg de energie niet voor. Ik zag ineens allemaal problemen. Mijn fysieke fitheid neemt rap af door mijn zwangerschap en ik merk dat ik steeds minder kan. Ik had echt even ruimte nodig om dit te accepteren. Ik had wel van tevoren bedacht dat ik moest kijken hoe mijn zwangerschap zou gaan verlopen en dat ik wellicht mijn ideeën hierop moest aanpassen. Mijn gezondheid en die van de baby is het belangrijkst dus wanneer ik een stap terug zou moeten doen, dan was dat maar zo. Leuk bedacht, maar ik merkte dat ik dit in mijn hoofd niet zo makkelijk kon accepteren. De workshops en andere ideeën die ik heb kan ik nu niet realiseren. Ik was in dubio, wel of niet doen. Vorige week kon ik mij er eindelijk bij neerleggen dat ik nu in een stadium ben dat ik dit niet moet doen. Ik ben erg snel moe en buiten adem. Dit is voor nu niet haalbaar!

Het fijne is dat wanneer je je kan berusten in een situatie en deze accepteert zoals deze is er ineens weer ruimte gaat ontstaan. In plaats van negatieve gedachten zoals “waarom lukt het nou niet” of “ik baal dat ik dit niet kan” kan je op zoek naar wat wel kan.  Zo is het in verschillende situaties. Wanneer je te lang blijft hangen en teveel tijd besteed aan de dingen die je niet kan, dan ben je je tijd aan het verspillen. Er zijn altijd weer nieuwe mogelijkheden, voor iedereen en in welke situatie je ook zit. Maak wel bewust even tijd om dit te accepteren en wees niet te hard voor jezelf. Ook al ben ik een voorstander van positief denken, dit betekent niet dat je nooit stil mag staan bij momenten waar het even niet goed gaat. Wanneer je kan berusten in de acceptatie dat het nu even minder met je gaat, kan je rustig stappen gaan bedenken die je kunnen helpen om weer vooruit te komen.

In mijn geval over naar, wat kan ik nu wél doen om verder te kunnen werken aan mijn bedrijf?

De 1 op 1 coaching die ik aanbied kan ik goed realiseren. Wanneer je hier meer over wil weten of vragen hebt, neem gerust even contact met mij op. Daarnaast ben ik bezig om Acces Bars® sessies in te gaan zetten. Meer informatie hierover volgt als ik dit ga aanbieden. Ik ga ook verder achter de schermen met het uitwerken van de ideeën die ik heb. Zodra ik in 2019 fit genoeg ben om hiermee aan de slag te gaan horen jullie er alles over! Voor nu is het belangrijkst dat ik heel goed naar mijn lichaam luister. De kleine bink in mij slurpt kracht uit mijn lichaam en gebruikt dit voor zijn eigen lichaam, dus het wordt vast een sterk jongetje😉.

Keep you posted!

Durf jij jouw grenzen aan te geven?

Stop tot hier en niet verder. Weet jij wanneer iemand over jouw grens heen gaat en durf je dit ook aan te geven? Durf je voor jezelf op te komen en aan te geven dat je andermans gedrag niet accepteert? Dat is mooi! Voor vele is dit een behoorlijke uitdaging.

Kleuters leren vroeg voor zichzelf op te komen en krijgen de zin geleerd: “Stop, hou op, ik vind dit niet leuk”. Bij het ene kindje zal dit beter werken dan bij de andere, het gaat er namelijk ook om hoe je het zegt. Wanneer je iets zegt en er zit geen overtuiging in dat je het ook daadwerkelijk gelooft, dan heeft het vaak weinig zin. Bij volwassenen is het helaas ook vaak zo dat wanneer je zelf niet uitstraalt en uitspreekt dat je bepaalde grenzen hebt, anderen er zo overheen walsen.

Vaak leggen we de schuld bij een ander neer en zeggen we dat de ander onaardig is of misbruik van je maakt. Toch is het zo dat jij degene bent die dit toelaat. Ik bedoel hierbij geen extreme gevallen van misbruik, maar ruzies in relaties of situaties op het werk. Ik heb bijvoorbeeld wel eens een collega gehad die erg onaardig deed tegen andere collega’s en goed was in anderen afsnauwen. Ik dacht dat gaat mij echt niet gebeuren. Toen de situatie zich voordeed was ik zo overdonderd en had ik niet direct een weerwoord. Ik dacht wel, dit laat ik niet gebeuren. Ik ben later het gesprek aangegaan en heb op een rustige manier aangegeven dat ik niet wil dat iemand zo met mij omgaat en het is erna ook nooit meer gebeurt. Het is goed om aan te geven waar je grenzen liggen, maar ook om bij de ander aan te geven dat jij het geen normaal gedrag vindt. Dit kan iemand aan het denken zetten.

Hetzelfde geldt voor wanneer mensen kwetsende dingen tegen je zeggen. Vaak doen mensen dit alleen bij mensen waarvan ze weten dat ze hier niet tegenin gaan. Natuurlijk valt het niet goed te praten wanneer iemand dit doet, maar wanneer je er niets van zegt en jij dit accepteert dan zegt dat ook iets over jou. Wanneer je merkt dat je je totaal niet prettig voelde in een situatie, maak dit dan bespreekbaar op een moment waarbij je beide weer rustig bent.

Met misbruik maken van iemand die niet snel haar grenzen aangeeft bedoel ik dat er vaak in situaties wordt gedacht “oh die doet dat wel”. Jij bent de enige die daar verandering in kan brengen. Wanneer je een keer aangeeft, dat je er geen tijd voor hebt of dat het je niet gaat lukken. Mensen zullen je daarvoor echt niet minder aardig vinden, integendeel, vaak is het ook fijn als je van mensen weet dat ze hun grenzen aan durven te geven. Je weet dan namelijk dat je een eerlijk antwoord krijgt en niet een antwoord dat je wellicht in twijfel moet trekken.

Een mooi verhaal van een Boeddha geeft duidelijk aan hoe het werkt wanneer je iemands gedrag niet accepteert.

Een boeddha zei tegen zijn leerling: “Vertel mij eens, als je een cadeau koopt voor iemand, en die persoon neemt het cadeau niet aan, van wie is dan het cadeau?”
De leerling antwoordde: “Van mij, want ik heb het gekocht”.
De boeddha glimlachte en zei: “Dat klopt. En het is precies hetzelfde als met boosheid en beledigingen’’. Het is onze beslissing of we de woorden accepteren of ze achterlaten bij diegene die ze uitsprak.

Ga jij vaker voor jezelf opkomen en aangeven wat jouw grenzen zijn?

Heb je hierbij hulp nodig? Zou je meer zelfvertrouwen willen hebben en weten waar jouw grenzen liggen? Neem dan contact met mij op. Stap voor stap naar meer zelfvertrouwen!