Pure angst. Soms komt het ineens keihard binnen. Zo ook de laatste dag van ons reisje in Split.

Ik word wakker met een gevoel van heimwee naar mijn jongens. Ik mis ze, wil ze knuffelen. Voor het eerst sinds de komst van Boaz (6 maanden) ben ik meerdere dagen van huis. Dit zorgt ervoor dat ik kan reflecteren en van een afstand kan nadenken over ons gezin. Wat voel ik veel liefde voor mijn jongens. Zoveel dat de angst mij soms kan bekruipen. Ik had afgesproken om naar huis te bellen, om met mijn oudste zoontje Tygo (3 jaar) te bellen. Ik slik, want voel dat mijn tranen opkomen. Gelukkig kan ik mijzelf herpakken en bel met hem over koetjes en kalfjes.

Dan even later in de auto voel ik mijn tranen weer opkomen. Ik probeer het eerst nog te verbergen achter mijn zonnebril, want weet niet hoe ik het mijn vriendinnen uit moet leggen. Ik kan het niet meer tegenhouden. Ineens komt alle emotie eruit. Het besef dat ik nu het gezin heb, waar ik altijd al over heb gefantaseerd voelt zo rijk, maar eng tegelijk. Zelf ben ik zonder vader opgegroeid. Een vader, moeder en twee kinderen, het lijkt voor velen zo gewoon. Voor mij was het altijd een droombeeld. Een ideaal.

De angst zit hem in het verliezen. Ik ben opgegroeid met het verhaal dat het zo ineens over kan zijn. Mijn vader is overleden toen ik 3 was. Nu ik zelf twee kindjes heb komt dit ineens keihard aan. Ik heb geleerd dat het verdriet er mag zijn. De huilbui lucht enorm op. Ik voel mij direct lichter en opgeruimd.

Gelukkig laat ik mij niet leiden door deze angst. Ik leef voluit voor de liefde. Zonder aarzeling. Soms doodeng, maar het is de enige manier die voor mij werkt. Juist omdat het leven kort kan zijn wil ik mij niet laten remmen.

Soms ligt verdriet heel dicht naast geluk. Door pijn te omarmen en het er te laten zijn, zorg je ervoor dat je je gevoel niet gaat onderdrukken. Wanneer je iets wegstopt wordt het altijd erger. 

Ik ben iemand die vaak huilt, ook van geluk. Gister was Erik Scherder (neuropsycholoog) op tv met een masterclass over geluk. Hij gaf aan dat je soms overspoeld kan worden door geluk. Je ervaart dan meer geluk dan je lijkt aan te kunnen. Je lichaam voelt dit en maakt tranen aan, die ervoor zorgen dat je weer meer in balans bent aangezien tranen gekoppeld worden aan verdriet. Als voorbeeld gaf hij aan dat vaders dit vaak ervaren bij de geboorte van hun kind. Zo boeiend hoe ons brein werking heeft op ons lichamelijk gestel.

Ik heb geleerd zo dichtbij mijn gevoel te leven dat ik alle emoties laat binnenkomen. Ik voel aan mijn lijf wanneer ik spanning heb en laat dit toe. Ik onderzoek waar het vandaan komt en weet meestal hoe ik weer kan ontspannen. Ik vind dit erg prettig, want het zorgt voor een opgeruimd leven. Ik laat gevoel niet te lang aan mijn knagen, maar ga ermee aan de slag.

Fysieke en mentale fitheid zit hem niet in het hebben van een sixpack of een persoon die nooit huilt. Voor mij gaat het om het creëren van een sterk bewustzijn. Jezelf volledig (leren) kennen, zowel jouw lichaam als jouw geest. Durven voelen.

Durf jij?

️